Getting My عسل روی پوست To Work

Getting My عسل روی پوست To Work

Blog Article

آب: آب حدود ۱۸٪ تا ۲۰٪ از وزن عسل را تشکیل می دهد و به عسل کمک می کند که در وضعیتی مایع باقی بماند.

برای آب کردن این شکرک می‌توان از آب گرم استفاده کرد ولی باید توجه شود که اگر عسل با دمایی بیش از ۴۰ درجه سلسیوس گرم شود، مواد بیولوژیکی فعال آن از بین خواهد رفت.[۱۱]

در پایان با اندازه گیری قند خون ناشتا در این دو دسته نشان داده شد که اختلافی بین قند خون گروهی که عسل مصرف کرده بودند و گروهی که عسل مصرف نکردند وجود نداشت.

مصرف مقدار کمی عسل به طور مداوم می تواند از تحریک و التهاب معده جلوگیری کند و از درد معده آرام بخشی کند.

از آنجایی که قرار است در این مطلب در مورد خواص عسل طبیعی صحبت کنیم پس بهتر است ابتدا بدانیم به چه عسلی، عسل طبیعی گفته می‌شود و عسل باید چه فاکتورها و استانداردهایی داشته باشد تا به آن طبیعی بگویند.

↑ «چگونه عسل طبیعی را از تقلبی تشخیص دهیم». جامعه خبری تحلیلی الف. ۲۰۲۰-۰۶-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۱-۰۹.

عسل دارای خواص ضد باکتریایی قدرتمندی است که به دلیل وجود مواد معدنی، آنتی اکسیدان ها، مواد ضد میکروبی و ویتامین ها در ترکیبات خود، به سلامتی انسان ها کمک می کند:

یکی از راه های مطمئن تر برای تشخیص عسل خالص، استفاده از خدمات آزمایشگاهی معتبر است.

بهتر است از تامین کنندگان معتبر و مارک های اعتماد به نفس خرید کنید.

۱. یکی از ساده ترین شیوه‌های استفاده از عسل برای عفونت لثه این است که بعد از شستن دهان (مسواک زدن دندان ها) عسل را با انگشت خود به آرامی بر روی محل التهاب مالیده و آن را ماساژ دهید و این کار را سه بار در روز تکرار کنید. این کار به هیچ وجه باعث پوسیدگی دندان‌ها نمی‌شود.

استفاده از عسل در برنامه غذایی کودکان همواره توصیه می‌شود.

اما اگر قصد دارید از عسل به تنهایی برای ماسک استفاده read more کنید، کافی است مقداری عسل طبیعی را روی پوست خود بمالید و بعد از ۱۰ تا ۱۵ دقیقه آن را با آب ولرم بشویید.

مقدار فراوان شکر معمولی را در آب حل می‌کنند و پس از اینکه شربت غلیظی به دست آمد، آن را حرارت می‌دهند و با افزودن مواد شیمیایی و رنگی حالتی شبیه به عسل را به آن می‌دهند.

در اساطیر و طب عامیانه، عسل هم به‌صورت خوراکی و هم موضعی برای درمان بیماری‌های مختلف از جمله ناراحتی‌های معده، زخم‌ها، زخم‌های پوستی و سوختگی‌های پوستی توسط یونانیان و مصریان باستان و در طب سنتی چینی و آیورودا استفاده می‌شد.[۶۷]